Kachelhout

De reis zou ruim twee uur duren, dwars door Belgie naar de  Ardennen, Oignies-en-Thiérache om precies te zijn, vlak tegen de Franse grens aan hadden we een lang weekend gepland. Het navigatie systeem loodst ons er naar toe. Wij zorgen zelf voor de nodige stops voor een bakkie koffie en wat te eten. Bij Charleroi ging er iets mis, leuk zo'n tom tom maar soms zijn ze even te traag en maak je een verkeerde beslissing.We kwamen terecht in een buitenwijk, met tippelzone dat was duidelijk. Een paar straten verder liep het helemaal vast. Maar gelukkig weten ze hier wat vriendelijkheid is en om elkaar wat ruimte te gunnen.

Doordat het stapvoets ging had je alle tijd om alles goed te bekijken, een oude wijk. Op de hoek een terrasje, redelijk druk. Gasten met een rode gloed op hun kruinen van de terraskachels. Deze verkeesinfarct zorgde ook bekijks voor de terrasbezoekers. We kijken naar elkaar en ik vroeg mij af wat ze dachten; Weer Ollanders die verdwaald waren? Ja, we waren de enige met een geel kentekenplaat. Ik keek hoe laat het was en concludeerde dat het een borrel na het werk moest zijn. Het deed mij aan Parijs denken. Het straalt een bepaalde gezelligheid uit wat ik mooi vind. Eindelijk uit deze wijk richting Oignies. Langs de karakterikstieke wegen in België. Een soort provinciale weg met links en rechts de grouwe aandoende woningen. Geen huis hetzelfde. Alles is anders maar er is een ding wat mij vreugd doet, openhaardlucht.
Ze stoken hier veel hout. Heerlijk, de specifieke geur doet mij nog beter naar de huizen kijken . Je onderscheid de houtstokers van de gastokers door de geur uiteraard maar ook aan de soort rook wat boven de dakpannen walmt. Houtgestookt blijft langer zichtbaar. Steeds verder richting bebosd gebied met meer en meer stapels kachelhout. Langs de rand van het bos keurig opgestapeld hout. Mooier zicht kan je niet hebben als fervent houtstoker. Het is een virus die houtstokers in zich hebben. Het laat ze niet los en genoeg hebben ze nooit. Het tassen, zoals dat eigenlijk wordt gezegd, van kachelhout is precisiewerk. Door Oignies rijden is een weelde van rokende schoorstenen. Mooi. Bijna elk huis hier heeft stapels hout in de tuin wat ligt te drogen. Tegen een muur of  als heg . Onder golfplaten of bouwplastic . Buiten droogt het hout, als je de wind maar vrij spel geeft, de wind moet het doen.
 Opgestapeld kachelhout iets mooiers is er niet voor de houtstoker. Het had zo mijn aandacht dat we zelfs te ver doorreden.