zaterdag 4 augustus 2007

JOS

It's a family tradition
. to play in a football team
I have nephews, dumb but tall
who, still fetus, kicked the ball
I've got flat feet, and my knees are weak
they all thought it was time to start my J.O.S. days.

Ik reis voor mijn werk door het hele land en kom bij veel voetbalverenigingen, de een met meer faam dan de ander. Profs, amateurs, alles!
Vandaag kwam ik bij v.v.JOS en ik kreeg een warm gevoel! Waarom zou je denken want ik heb niks met deze vereniging behalve dat ik er vandaag moet werken.
Ik heb er nooit naar gezocht en toch zei ik tegen mijzelf “aha, hier is het dan” Ik zei nog net niet; gevonden!
The Nits, muzikaal gezien de beste Nederlandse band, hadden in de jaren tachtig een nummer in zijn repertoire nl. Jos-days.
Over het algemeen luister ik nooit echt naar muziektekst en zing ik maar een end mee.
En zo ook met dit nummer van The Nits.
Lange tijd wist ik niet wat ze precies zongen, wel dat het over een football team ging maar verder niet, tot dat ik er achterkwam dat het over een Amsterdamse voetbalclub uit de Watergraafsmeerse Wetbuurt ging. Ik vond het bijzonder en erg nostalgisch
Eigenlijk vond ik het heerlijk, een wereldnummer over je cluppie, geen profclub maar gewoon een volksvereniging met een rijke historie. In de jaren ’60 was het een onofficiĆ«le opleidingsclub van het grote Ajax. JOS heeft veel joodse leden verloren in de 2e wereldoorlog en als eerbetoon hadden ze een monument die fungeerde min of meer als twaalfde man.

“The war monument is still standing
between two footballfields
with the names of the men killed on the battle fields
they were center forwards, keepers and backs
they thought they would win”.

Dit monument, wat een diepe betekenis had voor de club, is ooit per ongeluk gesloopt waarvan de opdrachtgever voor dit gebeuren tot op heden niet is achterhaald.
Afijn zoals je ziet een rijke historie maar het gaat ook over een jongensdroom die in duigen valt. Zanger-componist van The Nits Henk Hofstede heeft in zijn jeugd hier gevoetbald en werd ooit niet goed genoeg bevonden bij een proefvoetbalwedstrijd.
Het lied JOS-Days gaat over deze kleine tragedie- it was a break with a family tradition - in relatie tot de grote tragedie van de J.O.S.- mannen die in de oorlog omgekomen waren.
Zij konden deze wedstrijd niet winnen.