Elke zaterdag gaat mijn collega Ad naar de bakker, zo ook dit keer. Geduldig wacht hij zijn beurt af. Hij moest een half bruin en een paar croissantjes hebben. Hij is met zijn volle baard, polsen zo dik als een bovenarm, blauw lumberjack, 100kg+ schoon aan de haak en een hart van goud, een opvallende verschijning.
Een dag eerder, ergens in het land, waren we aan het werk. Die dag hadden wij fundatiegaten gemaakt van 1 meter diep. Niet zozeer iets bijzonders, maar goed dat waren een van de dingen die we die dag gedaan hadden. Het gebeurd met regelmaat dat er 's nachts een veldmuisje of een kikker in valt. Ik heb er genoeg levend uit gehaald, maar soms zit er grondwater in en dan overleeft een veldmuis het niet.
Ik ken Ad al ruim 18 jaar en we hebben al heel wat met elkaar meegemaakt of ik kan beter zeggen, heeft hij met mij meegemaakt! Wat ik bij die man allemaal heb uitgespookt, je wilt het niet weten. Van een brooddoos vol met zand vullen tot kruis uit onderbroek knippen en van doodstijve spreeuw op dashboard tapen tot volle emmers water over zijn hoofd gieten. Door bedden heengezakt, opnames gemaakt van zijn gesnurk, geklapper en gefluit in zijn slaap.
Een meneer die voor Ad aan de beurt was bleef maar bestellen. Als je op je beurt aan het wachten bent, dan rest er niet veel meer dan een beetje voor je uit te kijken. En veelal met je handen in je zak. Het voelde zacht aan en het duurde enkele minuten voordat hij zich afvroeg wat hij nou tussen zijn vingers had. Nieuwsgierig trok hij het uit zijn jaszak en schrok zich wezenloos toen hij zag dat hij een dode veldmuis aan het masseren was. Hij kreeg niet de kans om het goed te relativeren want hij was al aan de beurt. Hij besteld zijn half bruin en wat croissants.
De hond van Ad, Lady genaamd, schoot de woonkamer in en uit met het nodige geblaf, dat hij zich er aan stoorde. Het speelse van Lady ging zo nog een tijdje door.
Fronsend keek hij naar Lady en begon met het afruimen van de eettafel. Ad zag de staart van de hond net achter het bankstel vandaan. Zijn nieuwsgierigheid, waarom de hond zich zo gedroeg, zorgde ervoor dat hij er toch maar even naar ging kijken.
Met wat gevloek en moeite pakte hij het uit zijn bek.
Het gebeurd al niet dagelijks dat je in je jaszak een dode veldmuis vind, maar dat je die bij thuiskomst in de tuin gooit is des te vreemder. Waar Ad geen rekening mee hield, is dat Lady het netjes ging halen en er zelf nog een dik half uur plezier aan had.
Geërgerd als Ad was om de dode veldmuis voor de zoveelste keer in zijn handen te hebben, besloot hij de muis maar in de container te doen.
Dit relaas vertelde hij in het bijzijn van enkele collega's. Met de nodige beschuldigingen naar de vermoedelijke dader, die natuurlijk van niets wist. Ad vertelde het op zo'n manier dat je bijna geen verbeelding nodig had om die verbaasde blik van hem, bij de bakker te zien.
Ja, en je kan moeilijk tegen diegene die naast je staat laten zien wat je tussen je duim en wijsvinger hield!
