Boeken

Ik pak mijn fiets en wil wegrijden maar de ketting ligt eraf. Ik baal enorm van dit mankement want het is niet de eerste keer. Ketting erop. Klaar!
Op de oude fiets naar de boekenwinkel.

De stilte die je meestal in deze boekenwinkel aantreft is heerlijk. Een licht krakend parketvloer. Mensen die met een schuin gehouden hoofd van titel naar titel stappen.
Het voorzichtige gekuch van een mevrouw iets verderop. Een man die met vier dikke boeken zich naar de kassa begeeft. Boeken met een mooie omslag. Prachtig. Ik probeer nieuwsgierig doch onopvallend uit mijn ooghoek te kijken welke boeken deze meneer wil afrekenen. Ja ik geef toe, ik ben altijd nieuwsgierig naar wat voor boek een ander in zijn handen heeft.

Een vrouw verstoort de rust door haar mobiel luid over te laten gaan. Niet één keer maar wel drie á vier keer want voordat een vrouw haar mobieltje in haar tas vindt? 'Hoi', 'ja, wij zijn bij'....'oke, ja ja,' 'oke tot zo dan'. De man die ook zoals ik omkeek toen haar mobiel afging, bleek nadat zij had opgehangen haar man te zijn. 'Ja, ze komt er zo aan' sprak ze tot hem. Hij mompelde wat onduidelijks en sloeg een pagina om. Ik had bijna oogcontact gehad met deze meneer. Ik wilde mijn ergernis met hem delen door een geërgerd gezicht te trekken. Dat zou hilarisch geweest zijn, als hij mij had aangekeken.

Ik nam afstand van mijn ergernis en ging verder met schuin kijken naar boeken. Het werd wat drukker en inmiddels zat ik op een ouderwetse witte gietijzeren tuinstoel, met rode kussens. Ik sloeg de boel gade, las met enig enthousiasme de ene bladzijde na de andere. Een boek van wijlen Martin Bril genaamd Au Revoir. Leuk!

Een ouder stel komt binnen en doen hun beklag over en boek die naar hun mening een demonstratie boek was en dat bleek ook zo te zijn. Het was een heel erg groot boek, groter dan een atlasboek. Het winkelpersoneel was al op de hoogte gebracht door het ouder stel zelf, zo bleek. 'Ja, wij hebben gebeld he'. Ze benadrukten het een beetje hautain, dat als het niet zo'n duur boek was geweest dat dan....nou ja eh. Ze maakten de zin niet af en lachten schuchter. 'Je begrijpt wel,' zei ze. Het personeel begreep het en overhandigden het nieuwe exemplaar.
Ik probeerde de titel te lezen door mijn hoofd schuin te laten hangen en toen dit niet lukte keek ik naar de man en vrouw die elkaar in elke zin aanvulden. Irritant! Zo vlug als dat ze binnen kwamen waren ze ook weer weg. Eigenaardig stel.
Ik pak nog twee boeken. Eén van Nico Dijkshoorn en een van Mart Smeets.
Het moet niet gekker worden. Zo heb kom ik een heel jaar geen leuk boek tegen en zo neem ik er drie mee. Ik loop met drie boeken in de hand naar de kassa, zou er nu ook iemand nieuwsgierig zijn naar welke boeken ik vasthoud?
Ik krijg bij het afrekenen een cd klassieke muziek aangeboden, gratis nog wel te verstaan. Ja, in deze boekenzaak verkopen ze niet alleen boeken, maar ook zelfs wijn en ze hebben ook een hoekje met klassieke muziek. Ik bedankte vriendelijk voor het gratis aanbod, rekende af en liep over de krakende vloer naar buiten.