Wat de natuur ons bied: Kokkels

Elke zomer als we langs Bruinisse rijden, op weg naar de Zeeuwse kust, zie ik ze zittend op een krukje, wroetend in het zand. En sjouwen met volle emmers. Al jaren vraag ik mij af wat ze nou precies zoeken. Meestal zijn het mensen van Chinese afkomst. Langs de kant zie je ze rondom de barbecue. Ze maken er een gezellige dag van. En niet zomaar een paar, nee hele gezinnen. Het straalt een soort van gezelligheid uit. Benieuwd naar wat ze zoeken, besloot ik eens iemand daar over aan te spreken. Ik liep naar een vrouw toe en vroeg haar wat ze nou precies aan het doen was? Deze Chinese dame, die zittend op een krukje met harkje schelpen onder het zand haalde, probeerde mijn vraag met de nodige taalbarrière te beantwoorden. Ze vertelde dat het en hoe je die klaarmaakt.Ik hoorde het belangstellend aan en tegelijkertijd hielp ik haar met het zoeken. Met je handen door het grijszwarte zand wroeten. Heerlijk! Ik vindt het geweldig dat je dit in de natuur kan vinden.Ik bedankte de vrouw en ging verder.
Mijn nieuwsgierigheid werd beloond en besloot terplekke dat ik de volgende dag ook kokkels gind zoeken. Ik zag het helemaal zitten. Eenmaal thuis zocht ik op het internet wanneer het laag tij zou zijn. Anders is het erg lastig zoeken. Zo gezegd zo gedaan. Je maakt de kokkels zoals je mosselen maakt. Er zit een nadeel aan kokkels en dat is zand. Er zit veel zand in de kokkels. Daarom moeten ze eerst een volle dag in een emmer leidingwater met veel zout te worden gelegd. De kokkels die niet echt van leidingwater houden gaan hierdoor spugen. Waarbij het zand meekomt. De kokkels zijn heerlijk met een glaasje wijn, stokbrood en kruidenboter.