Stinkie Mouse

In onze schuur staan vier grote tonnen met voer voor onze dieren. Drie bakken voor de konijnen: hooi, stro en voer en één voor de kippen. Op een dag merkte ik op, dat we een gast in de schuur hadden. De ongenode gast had hier weliswaar een paradijs voor zichzelf. Ik beeldde mijzelf in hoe deze gast, als wij er niet waren, zich tegoed deed aan al deze lekkernijen. Soms als de deur openstond kwam er wel eens een tortelduif hem vergezellen. Op een dag was de ronde bak met voer zover leeg dat hij er niet meer uit kon komen. Met andere woorden, hij vrat zichzelf gevangen. Deze vriend, want zo zien wij ze, werd vriendelijk gevangen en verder in de tuin losgelaten.

Een paar maanden later toen het wat kouder werd zal hij zich bedacht hebben. In plaats van in de schuur te blijven en er als een duveltje vandoor te gaan als ik de deur opendeed, is hij toch gedreven door zijn vraatzucht iets verder gaan kijken. Tot mijn grote spijt, want we hadden ineens een huisvriend erbij. 's Avonds hoorde je hem over het plafond lopen. Zelfs zover in huis dat toen ik in bed lag, hem vlak achter mij heb gehoord. Weet je, het is niet zo erg als zo'n beestje door je huis wandelt, maar de gedachte dat ze niet zo nauw kijken met een paar nakomelingen, tja dat is niet zo.....? Ik zou die ingang, die ze zelf gemaakt hebben, bij de aftapkraan die ik dicht tegen de schuur had gemaakt eens moeten dichten. Ik zou dan wel graag willen weten, dat ze niet meer binnen waren, want ja, hij was niet meer alleen.
Maar goed. En zo ging het nog een tijdje door.

Op een vrijdagmorgen rook het niet echt fijn in onze toiletruimte. Je zou zeggen dat dat niet zo vreemd zou zijn, maar er was nog niemand die zijn hoopje had laten varen. Ik begon de klusser die we 3 jaar geleden de boel hadden laten verbouwen, alweer de schuld te geven. Ik zag al dat ik de vloer moest openbreken om de afvoer te repareren. Na enkele dagen, vol van verontwaardiging van waar deze penetrerende geur vandaan kwam, was mij toch wel duidelijk geworden, dat het niet van de afvoer kon komen. Nee, want in de bovengelegen slaapkamer van Indi rook het nog veel erger dan in de toilet. Op een dag kwam het besef dat het een kadaver moest zijn.
Je kent vast wel zo'n tekenfilm, waarbij de huisbewoner op een gegeven moment gedreven door waanzin, na bijna het hele huis beetje bij beetje gestript te hebben, uiteindelijk het ultieme middel terhande neemt. Namelijk, explosieven! Dit gebruikte hij dan net zolang totdat hij dat beestje dacht te hebben. Nou, ik wilde het niet zover laten komen. Goed mijn neus gebruikt en het besluit genomen om in de slaapkamer een paar vloerdelen eruit te halen. Met alle risico's vandien. Na veel moeite was het mij gelukt, maar in 2 minuten kwam toch even dat beeld van die ene tekenfilm..... nee he!
Niks... helemaal niks. Dus ik dacht, dan maar het kleine plafond vòòr het toilet deels te openen.
Nu had ik echt meer geluk. Na een paar sierplinten en schroeven los te hebben gemaakt, kwam het kleine lijkje tevoorschijn. Man wat een stank.
Probleem opgelost wat betreft de stank, maar er is een gezegde en die luid; Een muis is nooit alleen! Ik heb onze kat ingeschakeld en hoop nu dat ik niet meer hoef slopen. Voor de zekerheid ......toch maar een muizenval kopen!