FRANK

Niemand wilde naast of bij hem zitten.
Wij deden dat wel en zijn gezicht klaarde op.
Hij trilde en zag er onverzorgd uit en
voorzichtig zocht hij contact via mijn zoon.
Hij stelde zich voor, hallo ik ben Frank!
We begonnen een gesprek en hij vertelde
dat hij verslaafd was en dat hij methadon ging halen.
Aan alles bemerkte je dat hij het leuk vond dat
iemand met hem praatte.
Ik heb alles onder controle maar blow nog wel,
vertelde hij.
Mooie tanden heb jij, zei hij tegen mijn zoon.
Goed poetsen hoor! Beter dan die van zichzelf,
moet hij hebben gedacht
Een rot gebit en een doorleefd gezicht.
Even viel er een stilte en ik bedacht dat
hij misschien zou denken dat ik alles voor elkaar had.
Huisje boompje beestje....
En, dat hij alles in het leven verprutst had.
Hij moest eens weten!
Eindstation Dordrecht, klonk door het treinstel.
We namen afscheid van elkaar.
De hele dag heb ik aan hem moeten denken.