De man ging met een ferme puf er lekker voor zitten. Het was weer eens een gevecht om zich fatsoenlijk staande te houden met twee kinderen, in een hok die net iets groter is dan een telefooncel. Alle acrobatische toeren moesten er van pas komen om niets op de natte vloer te laten vallen, mede omdat zijn dochter niets liever deed dan het omgekeerde doen van wat hij vroeg en zijn zoon hem bij zijn oren pakte om zijn wagenwijd gesperde mond op zijn neus te plaatsen om er dan lekker hard in te blazen.
Ik dacht even dat ik op de set was beland van een film of zo. Wat een mafkezen! Ik keek om me heen om te zien of ik nou de enige was die het zag en dat bleek ook zo te zijn naar mijn gevoel.
De man graaide flink en de zwembandjes werden op het aller diepste punt van de ineens zo groot lijkende tas gevonden en de eerste vraag doemde alweer op. Ik zag hem denken; hoe krijg ik die krengen opgeblazen zonder te kwijlen en zonder op de legendarische Amerikaanse jazztrompettist Dizzy Gillespie te lijken! Waar zijn enorme opgeblazen wangen zijn handelsmerk waren.
Zijn kinderen mochten weer voor dubbele aanvoerder spelen door de oranje zwembandjes, zoals alle kinderen van die leeftijd.
Allemaal oranje, je ziet bijna geen andere kleur.
Er werd volop gebruik gemaakt van de glijbaan en het belangrijkste voor hen is om zo snel mogelijk in de rij aan te sluiten om er weer van af te gaan. Telkens weer. En vooral niet rustig lopen op de natte vloer want stel je voor dat je ingehaald wordt. Je ziet de ene valpartij na de andere, je houd je hart vast! Maar de man bleef er nogal rustig onder.
Zo rustig zelfs dat hij een boek erbij pakte. Het is niet eenvoudig om een boek te lezen, snoepwinkel spelen en voorkomen dat je handdoek van je rugleuning glijd omdat die dan als een spons fungeert. Kostelijk vermaak, ha ha ha! Wat een vent!
Hij zat lekker in het verhaal en tegelijk hield hij zijn aanvoerders in de gaten.
Na enkele uren chloor snuiven begin het te duizelen en het ritueel van het aan- en uitkleden begon hem al te dreigen. Alle lucht wat erin is geblazen gaat er niet zo makkelijk uit dus de bandjes namen iets meer plek in de tas. Nu nog drie lockers leegklauwen en naar de iets te verre omkleedhok lopen om daarin als houvast te fungeren voor je uit balans rakend kind.
Een pappa met lang haar is dan ook erg handig, het grijpt zo makkelijk hè! Ik zag hem geduldig de handjes van zijn dochter uit zijn haar trekken. Hij vloekte binnensmonds maar bleef rustig en waarschijnlijk met de gedachten dat hij weer een held was voor zijn kinderen. Kinderen vergeten dat niet zomaar! De zoen van zijn dochter maakte het weer goed.
Hij dirigeerde zijn aanvoerders langs de föhnen, die meer een attractie voor hen waren dan een hulpmiddel om je haar te drogen. Door de draaipoortjes heen en dan richting uitgang. Al die tijd volgde ik hem op de voet en zag hem een heel diepe inademing maken om even daarna weer flink uit te blazen.
De heerlijke frisse buitenlucht voelt als een bevrijding!
Nu nog naar huis om te bevestigen dat hij de stereotype man is door na een bakkie koffie, lekker weg te dutten op de bank! En, om weer eens aan te horen dat mannen niks gewend te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten