Verrekijker

Het schijnt dat, vooral mannen, nabij hun vijftigste levensjaar een vogelboek kopen en niet veel later ook een verrekijker of andersom. Zo, dus ik ook. Op de een of andere manier schijnen ze interesse te krijgen voor vogeltjes.  Al enkele jaren heb ik een vogelboek en een verrekijker. De verrekijker is van mijn broer en laatst ging ik een excursie volgen van natuurmonumenten in Zeeland. Alles op het laatst, dus ik ging op zoek naar de verrekijker met nog maar een paar uur voor vertrek. Nergens te vinden! Na nog een paar pogingen, besloot ik om maar eens een eigen verrekijker te kopen. De paniek sloeg om me heen en de gang naar een winkel was al gauw gezet. Voordat ik het wist stond ik in de winkel naar een vitrine vol verrekijkers te kijken. Eindelijk aan de beurt, het was niet druk maar de man voor mij had nogal een lange lijst met gerichte vragen en dan wil de verkoper het een en ander uitleggen, vooral het verschil om enkele merken uiteen te zetten. Maar daar had ik eigenlijk de tijd niet voor. Ik zei dat ik in tijdsnood verkeerde en zo naar Zeeland moest. Uiteindelijk kreeg hij mij zover, dat ik toch voor de deur van de winkel met twee verrekijkers in de aanslag het verschil aan het ontdekken was. Zie je het al voor je? Daar stond ik dan, voor de deur opening kijkend in een winkelstraat met zo'n apparaat op je neus. Ik vond het al gauw best en kocht de wat duurdere om het simpele feit dat die meer vergrootte dan de andere. Inpakken en wegwezen.