Er is veel over Mike Patton, zanger en frontman van Faith No More geschreven en geoordeeldMike Patton heeft een muzikale kriebel waar hij maar niet genoeg krabbers voor vindt.
Ondanks zijn betrokkenheid bij een tiental bands
( De bekendste zijn o.a Faith No More, Fantômas, Mr.Bungle, Tomahawk, Peeping Tom )
geraakt hij maar niet uitgeraasd.
Pattons enge, bizarre en bombastische composities - die toch wel het meest aanleunen bij zijn Fantomas project.
Patton creëert muziekstijlen die reiken van Avantgarde-Jazz en Metal over Noise tot Popmuziek. Hierop experimenteert hij (naast zijn moedertaal Engels) in verschillende talen variërend van Duits, Portugees, Frans, Latijn, en Italiaans (zijn tweede taal).
Patton maakt gebruik van de diverse mogelijkheden van zijn stem, waaronder: crooning, falsetto, rappen, chanting, mondmuziek, beatboxen en scatting.
Hij gaf ook alle rare wezens in de film 'I am legend' met Will Smith de gepaste stem.
Patton toont zich heer en meester in diverse genres waarbij zijn stem centraal staat.
Ik heb een aantal jaren geleden in Baroeg Rotterdam Fantômas in levende lijve mogen aanschouwen. Ik zal je zeggen vanaf minuut 1 dacht ik,"Wat is dit in vredesnaam".
Wat een ongelooflijke onnavolgbare herrie, waar werkelijk geen touw aan vast te knopen was althans niet door mij! Baroeg is niet zo groot dus je stond al gauw te dichtbij, dit resulteerde in 6 dagen lange piep in mijn gehoor.
Maar hij weet mij altijd maar weer te verrassen, zo ook dit keer:
Het begon met mijn broer die mij belde, met de mededeling dat ik op een bepaalde datum niets mocht ondernemen. Hij nodigde mij uit, die dag. Geen ge-maar of wat dan ook, gewoon accepteren en meegaan!
Ik heb mijn nieuwsgierigheid kunnen onderdrukken door niet op internet te zoeken of er iets bijzonders was op die dag.
De bewuste dag brak aan en die avond reisden we af naar Paradiso Amsterdam.
Tot aan de voorgevel van Paradiso wist ik nog van niets. Tot ik mij niet wist te bedwingen en op een poster keek, mijn hart ging sneller kloppen bij het lezen
Mike Patton Mondo Cane;Metropol Orchestra! Wauw! Ik had er wat over gelezen en nu ging ik er zelf heen! Man! In een woord Geweldig!! Ik heb mijn ogen uitgekeken toen we binnenkwamen. Een ouderwetse jongensachtig euforisch gevoel. Ik voelde me uitverkoren met nog een krappe 200 man publiek. Er kunnen aardig wat mensen in deze rocktempel maar dit keer niet ha ha ha! waarom? Nou, het voltallig Metropol Orkest was aanwezig en dat vulde al 85% van de zaal!Ik heb genoten van dit optreden.
Italiaanse Filmliederen uit de eidjaren '50 tot jaren'60. De meeste nummers waren rustig van aard. Dus het is niet altijd maar herrie met die Patton, tot mijn genoegen wel te verstaan. Een erg vrolijk nummer was Yeeeeh Waar hij het voltallig publiek in vervoering wist te brengen. Een prachtig nummer, ook al heb ik er geen snars van verstaan was IL Cielo In Una Stanza
Mike Patton heeft wat van zich laten zien en had er ook zichtbaar
plezier in, net zoas ik. Het nummer L'Ulro Negro is toch wel waar ik het meest van genoten heb. Ik heb wat info over dit nummer:
"This song was written in the 60s, it's a black slave shouting against his master. The title translates as "the black scream", and it says things like "Do you know what you did to me?, don't show your face round anymore..." It's a political song full of anger and Mike Patton is brilliant"
1 opmerking:
Leuk stukje, TOF!
Een reactie posten