.

Je kan weleens iets kopen, waarvan je van te voren weet, dat je het niet of nauwelijks zal dragen. Als ik het voor mij zelf had gedaan dan zou dat het geval zijn geweest.

Zes jaar geleden had ik zo’n geval, over een cadeau niet voor mijzelf maar voor een ander. Wordt het wel mooi gevonden en zal het wel gedragen worden? Dat soort dilemma’s spookten door mijn hoofd.
Zelf vond ik het erg mooi en vooral door het materiaal waar het van gemaakt is. Prachtig! Afijn, ik heb wat keren voor de etalage staan kijken, eens liep ik naar binnen en vroeg om de prijs, die vond ik aan de hoge kant, ook al wist ik dat het dat wel waard was, ”Scroodge dat ik ben” maar een half uur eerder was ik bijna €10 kwijt voor een biertje en dat zat me nog ongelooflijk dwars. Aangezien ik niet kan afdingen, om het simpele feit dat ik gewoon niet kán afdingen. En belangrijker nog , ik verlaag me niet om er een paar euro van af te krijgen. En nee, ik zie er geen spel in. Ik vindt er geen reet aan, dat afdingen!
Ik twijfelde zo erg dat ik het uiteindelijk maar niet heb gekocht.
Zes jaar van spijt, dat ik het niet gekocht heb en hield me èèn ding voor en dat was, om het te kopen mocht ik er ooit nog eens komen.

Het is 18 jaar geleden, dat ik daar voor het eerst was en zes jaar dat ik er voor de tweede keer neerstreek. Het is een wijk in Parijs waar ik er erg graag vertoef. Rue de Abesses, gezellig druk maar niet té druk en overal kleine cafeetjes met kleine tafeltjes op de stoep.

De geur van de metro alleen al, die me met weemoed doet denken aan die twee eerdere keren dat ik er ben geweest. Een soort van thuiskomen. Diep onder de grond, de koele bries die je vaak voelt in de metrogangen, met die specifieke geur en dat in combinatie met de drukte die er heerst, een nette drukte, geen geschreeuw of herrie maar een rustige sfeer.
Eenmaal bovengekomen, was het voor mij een feest van herkenning, de heerlijke etensgeur afkomstig van al die restaurantjes die er allemaal lekker druk uitzagen. De fransen ontbijten vooral buiten de deur, aan die zo kleine tafeltjes en de evenzo smalle stoep. Op weg naar het hotel kom ik langs het bewuste winkeltje en mijn hart sloeg al wat sneller want, zou het er nog zijn? Wordt het nog gemaakt?

Het leek wel of de tijd 6 jaar stil had gestaan, want het zag er eigenlijk onaangeroerd uit! Ongelooflijk, het lag er nog! Of was het een reproductie? Maakt dat wat uit zou je zeggen? Nogal in mijn enthousiasme zei ik tegen de nogal hooghartige dame die in de winkel stond.....dat ik 6 jaar geleden dezelfde... nou, ze werkte er al 3 jaar maar ze wist niet of er meer waren gemaakt. Ze was eigenlijk meer geïteresseerd of ik zou kopen of niet, bitch!
Dan is het voor jou bedoeld, zei ze nog.
Ik heb het gekocht, heerlijk! Au revoir! Naar buiten, zes passen naar rechts en bestelde een lekker Bière à la Pression!
Nu nog maar afwachten of degene waar het voor is, het ook mooi vindt.