Vermoeid kwamen we aan, slaperig geworden van de verwarming in de auto.
Natte sneeuw op de ruit, koud en onguur. We waren te vroeg en de klant nog niet aanwezig.
Onze gedachten hetzelfde en we twijfelden niet, stoelen op half zeven en gaan naar een heerlijk dutje.
Het zal niet meer dan een half uur zijn geweest maar het voelde als een lange reis door de onbekende.
Het getik op de ruit doet ons ontwaken, de man met pet en opgetrokken kraag maakt de bekende "koffie drinken" gebaar en half slaapdronken stemden mijn collega en ik toe.
Even door de kou en aan de koffie, heerlijk!
De meneer vertelde ons dat hij even twijfelde om te gaan kijken
want hij dacht dat we misschien het loodje hadden gelegd.
We lachten erg verbaasd maar hij meende het echt en zei nog, je weet het nooit, Toch?
Erg morbide! En hij schonk nog een bakkie.
Even later werkten we in de barre kou en zijn tot aan onze onderbroek nat worden.
De zin hiervan ontbreekt ons.
Morgen, morgen weer een dag en spreken nog vroeger af.
Zodat we dat heerlijke dutje niet hoeven te missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten