Vroeg in de morgen stap ik de deur uit om de honden uit te laten en het eerste wat mij opviel, was dat twee Kauwen midden op straat op een kadaver aan het inpikken waren. En dat gaat er niet zachtzinnig aan toe zeg, daarbij zag ik een pluis met de wind meegevoerd worden en aan de kleur van het pluisje, wat steeds verder en verder weg dwarrelde kon ik zien dat het om een dood konijn ging. Ik wist meteen wat mij te doen stond bij terugkomst. Het wordt zo'n janboel als je het laat liggen. Auto's die er overheen rijden. Je blijft het wekenlang zien. En vooral respectloos als je het laat liggen.
Op weg terug kom ik de krantenman tegen. Hij zwaait van een afstand en roept dat de krant al op de mat ligt, duim omhoog. Ik zwaai terug en bedankt hem. Op dat moment realiseer ik mij dat het zaterdag is. Merkwaardig moment.
Deze man, die mij al enkele jaren boeit en misschien wel door zijn verschijning, lang grijs haar in een paardenstaart. Door de week kom ik hem nog vroeger in de morgen tegen en dan groeten we elkaar altijd. Of het nou mistig is of donker of van ver weg, we groeten elkaar altijd. Soms vanuit mijn bus op weg naar mijn werk. Deze man, die na zijn wijk te hebben gelopen zijn fiets netjes tegen een drietal coniferen plaatst. Zijn handen wast met water uit een flesje en steevast een wandeling maakt om zijn hoofd leeg te maken van al die cijfers en straatnamen. Hoe ik dat weet? Gewoon, een keer aan hem gevraagd en de uiterst vriendelijke man verteld mij toen ook dat kranten rondbrengen niet zo makkelijk is zoals de meeste mensen denken. Nee, het is een serieuze zaak. Ik ken hem niet bij naam maar er is een verbond.
Ik was in het verre verleden ook de degene die de krant in de brievenbus stopte. Ik heb nog altijd goede herinneringen aan deze periode. Ik heb iets met de vroege morgen. Vooral toen ik de krant rond bracht. Door wind en weer. Kou en regen deren je niet. Jij bent degen die de krant aan huis brengt. Je bent vaak de eerste. De eerste voetstappen in de sneeuw. Jij bent de eerste althans als mens zijnde. Want als je goed kijkt dan zie je dat de poes je voor is geweest of een vogel, mooi.
Die zijn al heel wat eerder dan jij bezig met hun dagelijks ritueel. Die van de mens begint nog maar net. De dauw op de bladeren die je voelt bij het aanraken van een plant of tak.
Hier en daar gaan lichten aan en gordijnen open. De hond slaat aan als de brievenbus rammelt.
Je ziet de mensen als het ware ontwaken. Vogelgeluiden, een kat die miauwt, een auto die word gestart. Je hoort alles beter zo vroeg in de morgen . Dat komt door de lage temperatuur en de luchtdichtheid waardoor geluid beter word gedragen. Vaak hebben we het niet door maar een nieuwe dag breekt aan.
Een nieuwe dag.
Ik breng de honden naar binnen en geef ze te eten. Daarna ben ik het dode konijn gaan opruimen. Schep en een plastic zak mee. Prachtig mooi wild konijntje.
Een straat achter bij mij heb ik het begraven.
Ik heb nog gedag gezegd.
PS De merels zongen hun mooiste zang, het kenmerk van de vroege morgen, prachtig.
