Ze staan er, recht voor zich uit kijkend, rokend of met een smartphone in hun handen.
Wachtend op wat er gaat komen, wachtend tot dat ze weer verder kunnen. De reden dat ze daar staan is altijd hetzelfde. Ze willen niet! Waarom willen deze mannen dat niet en wat willen ze niet? Ze willen niet naar binnen! Ze staan nooit alleen, er is altijd wel een ander die ook hetzelfde heeft besloten. Aan de overkant of niet ver naast hem bij dezelfde ingang. Let er maar eens op, ze staan er echt!
Ze stralen geen plezier uit. Ze hebben een blik die weinig zegt waarbij hun houding dat beeld alleen maar versterkt. Eigenlijk willen ze maar een ding, weer verder kunnen.
Ze weigeren om naar binnen mee te gaan. Ik denk dat mannen dat niet kunnen, om telkens weer een mening te geven over een kledingstuk.
Van kledingrek naar kledingrek. Nee, mannen zijn meer op nut en bruikbaarheid gericht.
Als een man iets niet uit die winkel nodig heeft, dan gaat hij daar niet naar binnen. Simpel.
Onlangs was ik in Antwerpen en zag een man staan met een damestas om zijn nek.
Ja, het was een man en ik zal je zeggen het zijn altijd mannen en deze leek net een paard met een voederzak om zijn nek. Ik vond dit komisch, zo komisch dat ik stopte en wel zo abrupt dat er iemand bijna tegen mij opliep. Ik deed twee stappen uit de stroom van winkelende mensen om te voorkomen dat ik een obstakel werd voor anderen.
Deze man had niet alleen geweigerd om naar binnen te gaan maar ook de taak gekregen om de handtas van zijn vrouw vast te houden. Maar zelfs dat vond hij te gortig, om dat letterlijk op te volgen, dat hij daar een simpele maar doeltreffende oplossing voor had, hij hing het om zijn nek en stopte zijn handen in zijn zakken. Mooi!
Ja, het was een man en ik zal je zeggen het zijn altijd mannen en deze leek net een paard met een voederzak om zijn nek. Ik vond dit komisch, zo komisch dat ik stopte en wel zo abrupt dat er iemand bijna tegen mij opliep. Ik deed twee stappen uit de stroom van winkelende mensen om te voorkomen dat ik een obstakel werd voor anderen.
Deze man had niet alleen geweigerd om naar binnen te gaan maar ook de taak gekregen om de handtas van zijn vrouw vast te houden. Maar zelfs dat vond hij te gortig, om dat letterlijk op te volgen, dat hij daar een simpele maar doeltreffende oplossing voor had, hij hing het om zijn nek en stopte zijn handen in zijn zakken. Mooi!
Nagenietend van wat ik had gezien stap ik terug in de massa, ik laat mij meevoeren door de stroom van mensen. Bijna bij elke winkel zag ik een man buiten te staan. Met een grijns op mijn gezicht dacht ik, ze willen niet, ze wachten!
