Anders nog iets?

Ik reed langs de bakker en zag dat het niet druk was, opmerkelijk want in de morgen staat er met regelmaat een hele rij.
Vaak is het een bijeenkomst van ouderen die toch al vroeg uit de veren zijn en dan meestal hun bestelling gaan afhalen.
Naast de warme bakker zijn enkele parkeerplekken en daar was ook plek.
Nou,  ik liet mij meevoeren in deze kans, gauw zocht ik muntgeld en al gauw stond ik te twijfelen of ik er 20 of 40 cent in zou doen. Dat twijfelen duurde zo lang dat ik als ik een bejaarde was geweest, vast wel iemand naar me toe zou zijn gekomen om te vragen of ik geholpen wilde worden.
Ik besloot het er op te wagen en deed er 20 cent in voor tien luttele minuten en maakte pas naar de bakker.
Er was een vrouw voor mij aan de beurt. Nadat deze vrouw al 4 dingen had besteld begon ik naar buiten te kijken of ik een parkeerboete zou kunnen voorkomen. Deze vrouw hield niet op met bestellen en ik voelde me al ongemakkelijk worden. Ik keek nog eens uit het raam om te kijken of alles goed was bij mijn auto.

Ze bestelde er lustig op los, de toonbank lag vol. Wat moet ze met al dat brood? Deze vrouw moet een grote vriezer hebben dacht ik. Misschien op  vakantie? Nee, dat ook niet want dan besteld men meestal broodjes en dergelijke. Nee, alle soorten brood en ze wilde ze nog gesneden hebben ook!
Zou deze vrouw geen nee kunnen zeggen, op de telkens terugkerenende, anders nog iets? Nee, dacht ik mee maar daar dacht zij anders over. Ik heb alle tijd met boodschappen doen maar dit keer liep de meter af.
Ik drukte zowat mijn neus tegen de ruit om zo om het hoekje te kunnen kijken. Geen bon onder de ruitenwisser, geen parkeerwacht. Mooi.

Ze keek geen enkele keer opzij dus deze mevrouw was zeker van haar zaak. Het einde kwam in zicht, ze begon te twijfelen in wat ze wilde hebben. Nee, zij ze op de vraag; anders nog iets?....
Oh ja! Nog 12 Tullepetanen! Ik zeg; tis voor een heel weeshuis is nie???
Nee antwoord ze, carnaval hè, dus een hoop mensen aan tafel! Oh ja zei ik om maar een blijk van herkenning te geven. Roosendaal heet Tullepetanestad met carnaval. 12 Tullepetanen, een soort koek. Mijn god lieve hemel, best groot die dingen dus er gingen er maar 4 van in een zakje!!
Anders nog iets? Ja, nog een volkoren bruin. Nee! Ahhg! Goed, dit is wel het laatste voelde ik.
Maar nee, mevrouw had nog een speciale wens en dat was dat ze het achter in de zaak gesneden wilde hebben....(!)  Nou ja, is de snijmachine die voor haar neus stond kapot?
Een islamiet als gast? In 24 sneetjes halal geslacht volkoren brood? Nadat ze had afgerekend voor bijna 40 euro begon ze met haar tas te vullen.

Mijn beurt was. Op de vraag; Zegt u het maar? Antwoorde ik met, 1 krentebol!


Er werd er om gelachen en  ik bestelde twee halve met pompoenpitten, vòòrin de zaak gesneden,
zei ik nadrukkelijk!

Ik rekende af en vroeg net op de valreep à la Peter Falk van de legendarische serie Colombo, met half dichtgeknepen rechteroog en half omhoog gestoken hand met sigaar tussen de vingers; Wat mankeert er aan deze snijmachine? Niets, zij ze maar die achter staat snijd iets dunner.
Ha zei ik en verliet de zaak. Bij mijn auto aangekomen zag ik dat ik nog 4 minuten had.

 

Andy Kaufman

Het nummer Man on the Moon van R.E.M vind ik een lekkere meezinger.
Vooral de Yeah, yeah, yeahs zijn aanstekelijk. Tja, daar hoef je niet voor gestudeerd te hebben om dat mee te kunnen zingen.
Ik luister over het algemeen nooit letterlijk naar songteksten, veelal zing ik maar wat mee. Je kan zelfs jarenlang verkeerd meezingen omdat je dat fonetisch doet. Ik ben er achter gekomen, bij toeval weliswaar, waar dit nummer over gaat. Ik ken de letterlijke tekst nu een beetje.
Ik ben een fan geworden van dit nummer.

Een van mijn laatste boeken die ik heb gekocht was van Nico Dijkshoorn. In een van zijn verhalen uit dit boek greep me direct bij het lezen van de titel. 'Het was Andy'.  Nico Dijkshoorn was ooit op vakantie in Griekenland en zat gezellig te eten in een Italiaans restaurant. Plots zag hij dat een van de obers niet zomaar een gewone ober was. Hij kon zijn ogen niet geloven. Hij dacht dat hij dood was zoals vele geruchten de ronde deden. Veel geruchten over zijn mogelijke dood die hij zelf in scene had gezet. Uiteindelijk bleek deze ober niet zomaar een ober te zijn  maar Andy te zijn. Zijn loopje, hij liep als Andy. Zenuwachtig heen en weer lopend, water inschenken, tafels afruimen. Het was Andy.
Nico Dijkshoorn beschreef zijn doen en laten minutieus, hij heeft de hele avond naar hem zitten kijken. Aandoenlijk omschreef hij hoe hij werd bediend door zijn overleden held. Maar Andy leefde dus toch.
Dit verhaal over Andy en zijn vermeende dood die hij zelf in scene gezet zou hebben maakte mij nieuwsgierig. Wie was deze Andy?  Ik ging wat speurwerk doen.
Al gauw viel ik van de ene verbazing in de andere. Ik kwam te weten wie die Andy nou was.
Het was Andy Kaufman een beroemd komiek en beroemd Elvis-imitator
Zo goed zelfs, dat de echte King later zou zeggen dat hij Kaufman de beste Elvis-imitator vond.
Hoewel velen hem zagen als een komiek, noemde Kaufman zichzelf liever een 'song-and-dance-man' waar hij aan toevoegde dat hij nog nooit in zijn leven een grap heeft verteld.
Andy Kaufman een ongekende genie of klungel die met zijn vele personages het publiek voor de gek hield en die vervolgens zich tegen hem keerde. Hij zocht steeds het randje van het toelaatbare.

Misschien denk je who the f... is Andy Kaufman?
Andy werd wereldwijd populair als Latka Gravas in de sitcomserie TAXI uit de jaren '80 met Danny De Vito.
Ken je Latka? Dan weet je wie Andy Kaufman is.
Kaufman stierf op 35-jarige leeftijd aan longkanker, maar door zijn vele bizarre optredens die daaraan voorafgingen twijfelden veel mensen aan zijn dood. Op 16 mei 2004 vierden een aantal vrienden een "Welkom terug Andy"-feest, omdat hij eens had gegrapt dat hij twintig jaar na zijn dood zou terugkeren.

Het lied 'Man on the Moon' van R.E.M. is een ode aan Andy Kaufman






















http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=1hKSYgOGtos