Zal ik het doen of niet? Ik stond weer eens te twijfelen, 46 jaar en dan nog niet weten of je het zeker wil. Eigenlijk wil ik wel. Ik stond er twee meter vandaan en het ging redelijk tekeer. Het is wachten op het juiste moment. In het dagelijkse leven houden we - met het het juiste moment - weinig rekening mee maar in de sport is het van cruciaal belang. Het juiste moment. Het komt op de seconden aan. Het was wachten op het gevoel en dan er vol tegen aan. Twijfel hoort er niet bij. Ik keek naar mijn medestanders en sommige waren niet misselijk qua postuur. Ik deed een paar stappen naar voren en wachte af. Het juiste moment brak aan. Aan het eind van het nr. LOVE REMOVAL MACHINE van The Cult valt een stilte van maar een halve seconde.... en dan is het een kwestie van Diep inademen en je in de MOSHPIT begeven, om naar alle kanten geduwd en getrokken te worden. Al mijn haar voor mijn ogen en in mijn mond, links boven een elleboog en van rechts een stoot in de rug. De pit was niet groot maar met een man of twintig is het knap heftig. Tussendoor ademen en niet nadenken. De handen die je verder drijven en ook weer opvangen als de touwen van een boksring. Ik raakte vermoeid en kon uiteindelijk niet staande blijven. Ik belande op de grond. Je raakt gevangen in het donker tussen vreemde benen. Je wil weer opstaan maar dat word bemoeilijkt door de menigte om je heen, vermoeidheid en desoriëntatie. Hoe kom ik hieruit? Deze benarde positie duurt maar even want voordat je denkt te willen opstaan door eerst op je knieën te gaan zitten, reiken er een stel handen die je weer omhoog trekken om weer verder op te gaan in de op en neer deinende menigte van bezweten lichamen. Voor dat ik het echt besefte was het weer voorbij. Ik draai me om en richt mij tot mijn helden op het podium. Mijn handen in de lucht, het slijm half uit mijn mond, haren voor mijn gezicht en een hartslag van 170, breng ik met een soort oerjuich een laatste groet aan mijn helden uit de jaren 80. Uitgeput, bezweet en met een lichte gehoorbeschadiging rijker bekijk ik de tot rust gekomen moshpit, om vervolgens langzaam op te gaan in de menigte richting uitgang. Ware topsport!
Dit verhaal duurde in werkelikheid maar 45 seconden!
klik op MOSHPIT en bekijk de 45 sec.
