De PC

Het publiek gaat massaal staan en juicht.
Het rumoer in het publiek wordt door het publiek zelf weer gesust sssssssst....totdat het muisstil is. Wat een beleving in het publiek. Neurotisch wordt de bal in en uit de hand gewipt, telkens weer net zo lang tot de aanloop wordt ingezet. Snelheid en precisie zijn nodig om de tegenpartij te verrassen.
De dropbal valt als een kogel achter de tegenspeler! De gebalde vuist gaat voor het gezicht, de halsslagaders (die ik vanuit de tribune kan zien) staan onder zichtbare druk. De intimidatie van het scorende team is niet misselijk.
De tegenstander lacht met gebogen hoofd als een boer met kiespijn.
Het lang naroepen van ondefinieerbare geluiden en voor de
tegenstander langs lopen na een score, is geen uitzondering.
Elkaar een beetje jennen. Een onderdeel van de tactiek? Rivaliteit en Emotie liggen hier aan ten grondslag. Het hoort er allemaal bij.

Tijdens het invoegen op de snelweg vroeg ik aan mijn broer; Wil je het nu weten of..... Nee! Antwoordde hij. Hij wilde het beslist nog niet weten.
Er ging van alles door hem heen. En ik kan het weten, want
ongeveer 1 jaar geleden was ik een avond met hem mee. Ik wist toen niet waar we heen gingen en hij nu, op zijn beurt, ook niet. De bedoeling is dat we om de beurt elkaar voor iets uitnodigen. Alleen de datum wordt aangegeven, meer niet. Mede doordat we afspreken dat je niets via Internet mag opzoeken, om er achter te komen wat het zou kunnen zijn, blijft de verrassing het grootst.
Hij moet zich suf hebben gedacht.
We waren al een eind op weg en vlak voor de afsluitdijk zagen we een sportvliegtuigje overvliegen. Om Harrie op beetje op stang te jagen, bleef ik naar dat vliegtuigje kijken. Hij schrok en zei; Nee he, we gaan toch niet parachutespringen he!! De schrik van zijn leven, ha ha. Eenmaal aangekomen zag hij dat veel auto's in de berm geparkeerd stonden en dat iedereen dezelfde richting opliep. Een drukte vanjewelste. Is het een wielerronde? Vroeg hij.
En zo stond Harrie, midden in Franeker, zich te overpeinzen wat het nou zou kunnen zijn. Ik heb mijn broer hoog zitten en zeker mbt feiten en kennis van vele sporten, maar had toch verwacht dat hij het eerder zou raden. Het is zelfs in hem opgekomen om te vermoeden dat we naar een wellnesscentrum sauna, massage baden enz. zouden gaan. mouwah! Geen slecht idee maar om daarvoor helemaal naar Franeker te rijden??? Het was genieten om te zien hoe hij om zich heen keek, naarstig op zoek naar aanknopingspunten. Na twee straten met de menigte te hebben meegelopen zei hij aarzelend, Eh eh... ik weet wel iets maar daar snappen wij geen ene jota van! Inderdaad, dat doen we ook niet en nu nog steeds niet, Kaatsen dus.

Vreemde houten blokjes in het veld. Scheidsrechters met zwart-gele paraplu's, later bleek dat het een soort wandelstokken waren om aan te geven aan welke kant de bal in of uit was. Er werd van veld gewisseld op momenten dat we het niet verwachten.
Een meetlint werd gebruikt om te bepalen of het voorbij het blokje was of niet.
En daar zaten twee nuchtere Ollanders, die ogen en oren tekort kwamen om alles te volgen en of te begrijpen. De Friese taal is voor ons niet te verstaan en als dat nog niet genoeg is, hebben we de puntentelling, die voor niet-kenners onnavolgbaar is. We waren ook getuige van een soort van trots die Ollanders niet echt hebben meegekregen.
De Friezen hebben dat in hun genen en zijn er nogal trots op. Dat lieten ze het best uiten tijdens het Fries volkslied, dat uit volle borst werd gezongen.
Het leek alsof wij als enige niet meezongen. Het was een moment van kippenvel.

Het is pure sport die intens wordt beleefd, traditie! De PC is niet alleen de oudste jaarlijkse sportklassieker van Nederland, mogelijk wel 400 jaar oud, maar heeft ook op wereldschaal een zeer hoge leeftijd. Elk jaar op de 5e woensdag na 30 juni wordt de grote kaatswedstrijd te Franeker gehouden.
Uit het winnende partuur (team) wordt de beste speler tot koning van de PC uitgeroepen, waarna de voorzitter van de PC hem De oude Koningsbal (sinds 1883) omhangt.

Mijn broer en ik waren getuige van dit traditionele gebeuren.
Het feit dat wij getuigen waren van dit vreemde spektakel deed ons beseffen dat het een zeer uitzonderlijke soort van sport betreft.

Haw Haw Haw ! !

Ik was in de keuken bezig, uitje snijden, vlees marineren, groente snijden,
koken dus.
Een De ja Vu heeft iedereen wel eens en is vaak een vreemde gewaarwording. Soms een moment van besef, dat je wat ouder bent geworden. Niks op tegen hoor, maar het zijn van die momenten die je even stil zetten, zoals in dit geval, en even terugbrengen naar de tijd van weleer. Ik hebt dat de laatste paar maanden en niet zo maar want mijn zoon Ian is degene die dat veroorzaakt.
Het deuntje kwam mij bekend voor maar kon het niet direct thuisbrengen. 1 seconde later wel, toen Ian er "Haw Haw Haw" bij zong. Ik liet netjes het snijmes - In slomotion zoals in de films - uit mijn handen glijden, sloot voor even mijn ogen en genoot van het moment. Ik slaakte een schaterlach en stak mijn hoofd in de woonkamer en riep..... LA GRANGE - ZZ TOP Hij glimlachte en ging verder met het deuntje, wat niet makkelijk is, en we zongen Haw Haw Haw !. Dit nummer, van de drie heren uit Texas, had ik al een behoorlijke tijd niet gehoord. Ik heb niet veel met de Blues maar als het dan toch ergens te vinden is in mijn muziek genre, dan was het op ZZ Top's First Album 1970. Grijsgedraaid! Maar goed, het geweldige nummer La Grange staat op een ander album genaamd Tres Hombres. Lekkere zware riffs! Heerlijk!

Mijn ogen werden waterig. Geweldig!
Hij heeft er feeling voor althans dat denk ik. Jaren geleden merkte ik op dat hij makkelijk een reclamedeuntje onthield, toon vast en corrigeerde mij als ik het verkeerd neuriede.
Daar moet hij wat meedoen dacht ik. Enkele jaren eerder vond ik dat hij maar tegen een bal aan moest gaan trappen. Achteraf gezien, gelukkig maar..., was het niks voor hem dat voetballen.
Wim heeft 3 gitaren en zo heeft Ian de gitaar ter hande genomen (thnx man!)

Ian heeft er lol in en speelt voornamenlijk de begindeuntjes van AC/DC, dus dat is voor mij een weelde om dat te horen. Het is haast niet te bevatten als je, pakweg 25 jaar later je zoon het begin van Whole Lotta Rosie speelt of het begin van Smoke On The Water van Deep Purple! En wat dacht je van Crazy Train van Ozzy! Man, dan weet je niet wat je mee maakt. Ik weet niet of het een muzikant in wording is want hij moet nog veel leren. Gitaar spelen is natuurlijk meer dan begindeuntjes spelen. Maar het belangrijkste is dat hij het leuk vind. En ik nog het meest!