Raymond van het Groenewoud

"Meisjes
Ze maken ons kapot meneer
Ze maken ons zo zot meneer
Mmmm... meisjes. Meisjes!
Ze zijn toch zo bizar meneer
Ze komen zelden klaar meneer
Staat niet in statitistieke meisjes
Olalala meisjes
Ze komen goed van pas..."


Als ik deze tekst hoor dan maak ik een
muzikale terugreis van meer dan 25 jaar.
Hij is niet een van mijn muzikale helden maar als ik deze single hoor van Raymond van het Groenewoud tja... dan krijg ik gewoon een beetje kippenvel.Ik heb me nooit echt in hem verdiept maar heb toch altijd een zwak voor hem gehad. Misschien vertegenwoordigen enkele van zijn nummers een korte periode in mijn jeugd. Waar ik me over verbaas is dat als een artiest je goed ligt,( in de volksmond zeggen we vaak;"Ik mag hem wel" ) zijn muziek toegang krijgt tot jou. Staat een zanger of artiest je niet aan dan is zijn repertoire gewoonweg moeilijk toegankelijk. Nou, het laat zich wel raden dat ik Raymond van het Groenewoud wel mag. Zo kon ik onlangs, deze grappig en aimabel uitziende Belg van amsterdamse ouders van dichtbij mogen aanschouwen. Hij die zichzelf graag omschrijft als, de eenzame hoogintelligente dichter-clown-filosoof-muziekmakelaar had een optreden in het vrowenhofpark hier in Roosendaal in het kader van het zomerfestival vlaanderen. Tussen een zestigtal enthousiaste liefhebbers ( de overige 1000 komen voor de gezelligheid en ja, zo druk was het.. ) stond ik tegen het podium aan met mijn camera in de aanslag. Ik had het naar mijn zin. Zo erg zelfs dat ik een grote glimlach op had en lekker mee zong met de meezingers als "Cha cha cha", "Vlaanderen Boven", "Je veux de l'amour" en natuurlijk mijn oldtime favorit; "Meisjes".
Ik stond foto's te schieten van een oudgediende in de muziekwereld gehuld in een simpel t-shirt en oude gympen. Onspannen en plezierig stond deze man zijn ding te doen. Zoals ik al zei , ik schoot foto's en zong gewoon mee toen een vrouw mij aantikte en vroeg of ik voor mijn werk bezig was of als liefhebber. Ik stokte even maar antwoordde volmondig met het laatste.

De Volendammer op de racefiets

Ik doe in september mee aan een toertocht op de racefiets, dus ben ik al een tijdje in training. Op het vlakke heb ik al ruim 800 km weggetrapt maar op het heuvelachtige heb ik niets van betekenis gereden. Aangezien de toertocht in Limburg is is het misschien raadzaam om ook daar een training af te werken. Rondom Slenaken werd uiteindelijk het gebied waar ik ging trainen. Ik was nog geen 25 km onderweg, of ik had al materiaalpech. Ik had wel een keer flink heuvel op gemoeten en bemerkte dat mijn ketting nogal raar oversloeg. Na twee keer te zijn gestopt om de ketting na te kijken zag ik dus dat een schakel op losschieten stond. Balen want ik had de smaak te pakken. Het was inmiddels al vijf uur geweest dus kans dat er nog ergens een fietszaak open zou zijn was nihil. Ik heb me laten ophalen want doorrijden was niet echt een optie. Voordat we naar het hotel reden zijn we nog naar Gulpen gereden om te kijken of er nog wat open zou zijn, tegen beter weten in natuurlijk.. Na wat heen en weer te hebben gereden in Gulpen zijn we bij een buurtsuper beland om wat lekkers te kopen. Ik vond het erg jammer dat de ketting het begaf maar beruste in het feit dat ik er zelf niets aan kon doen en dacht dan maar verder te gaan met lezen en wandelen of zo. Tot mijn grote verbazing zag ik een servicebus van Jef Abels bikes op de parkeerplaats en wachtte totdat er iemand daar zijn boodschappen in zou gaan doen. Na enkele minuten kwam er een vrouw met, wat later zou blijken, haar schoonzoon aangelopen en ik op mijn ballerina's naar hun toe en vroeg nederig of zij wat voor mij konden betekenen met de mededeling dat ik er van bewust was dat het na sluitingstijd was. Nou geen probleem want de zaak was om de hoek en haar man was nog aan het opruimen. Fiets van de twinnyload en samen met die jongen er naar toe. De jongeman die met mij meeliep deelde mij mee, ik legde hem in tussentijd uit wat mijn pech aan mijn Koga was en wat ik eventueel nodig had, dat hij niet van de reparaties was of zoiets. Ik concludeerde hieruit dat het dan de schoonzoon zou moeten zijn. Want, als zoon van een fietsenspecialist zou hij zeker wat meer er van af weten. Of vergis ik hier mij lelijk! Om de hoek aangekomen was de eigenaar inderdaad aan het opruimen en klaar om af te sluiten. Deze meneer heeft mij zonder moeite, nou ja... mijn ketting was al een behoorlijke tijd niet schoongemaakt dus zijn handen waren gitzwart. Ik schaamde me rot. Maar, ik ben enorm geholpen door de eigenaar en nog kosteloos ook! Hij heeft er een nieuwe schakel tussen gezet en beter afgesteld. Nou echt je weet niet hoe je zo'n helper in fietsnood moet bedanken maar hij zei dat als ik die avond maar een pilske op hem zou nemen of zoiets want veel verstond ik er niet van. Soms lastig dat limburgs. Ondanks dat ik had verteld dat ik een import Brabander was dacht de schoonzoon te horen dat ik uit let op; Volendam kwam. Dat is voor het eerst dat ik dat hoor, grappig! Ik heb vriendelijk gedag gezegd en ze meerdere malen bedankt. Mijn Brabantse schone was evenzo verrast en samen zijn we naar het hotel gereden om wat te drinken met een kleine hap om vervolgens op de fiets te springen en mijn training te vervolgen dankzij de vriendelijke fietsspecialist Jef Abels uit Gulpen.