Ik zou niet zeggen dat ik me schaamde maar wist wel dat je een ongeloofwaardige
“ja, ja....zal wel" reactie krijgt. Tot zover gaat het nog wel maar gênanter was wel dat het mijn schoonvader was die het vroeg.
Ik liet wat dingen zien op de computer en zo kwamen we ook in de mail programma en zagen we dat ik een stuk of 10 van die sex gerelateerde mails had onvangen. En wat moet je dan zeggen als er gevraagd word; “op sexsites gezeten?” met een gniffel erbij. Tja, hoe lul je je daar uit, nou?
Simpel, ik had een afbeelding nodig voor dit verhaal......

Ik kom dagelijks bij verenigingen die voornamelijk onderhouden wordt door vrijwilligers. Zo ook bij de plaatselijke voetbalvereniging in Puttershoek.
Op deze lekkere frisse ochtend die werd bijgestaan door enkele overijverige merels die hun strotten schraal floten, ongelooflijk mooi. Amper uit de auto of we werden begroet door een man van de club en ik schatte hem op zo'n jaar of zeventig.
Hij dirigeerde ons direkt aan het werk en beloofde na wat werkzaamheden een lekker bakkie koffie. Ik had zo mijn bedenkingen op de manier hoe dat hij het zei maar goed, hij lachte er ook een beetje bij dus was het nog enigszins te verteren. Dat je zo aan het werk wordt gezet ben ik niet echt gewend en ik dacht ook; is het van ons af te lezen dat we zo graag koffie willen? Ik moest eigenlijk wel een beetje glimlachen want eerlijk gezegd was het ook zo. We pleegden onderhoud aan de helft van het totale aantal masten en melden ons voor een bakkie. Inmiddels was de rest van de vrijwilligers uit de kleedkamers gekomen zoals ratten die vluchten uit hun holen die vol water lopen. Weliswaar gaat het bij deze oudjes, met alle respect, wat minder vlot maar hun werk is er niet minder door, trouwens welke club zou het overleven zonder deze krachten?
Aan tafel aangeschoven, waar zo’n ouderwetse dikke pluizige tafelkleed lag, werd me door dezelfde man vriendelijk gevraagd of ik effe tijd had om een TL-bak in kleedkamer 3 na te kijken. Want die deed het niet. Ik verslikte me bijna in mijn koffie om de manier en met het gemak dat deze meneer het vroeg. Het moet niet gekker worden dacht ik nog! Ik legde hem uit dat we daar niet voor waren en dacht tegelijkertijd; hoe kom ik hier uit want ik had eigenlijk er geen zin in! Maar stelde hem voor dat, als we klaar waren en na het invullen van de inspectierapporten nog wat tijd hadden, dat ik er dan effe naar zou kijken. Deze man had iets, tja hoe zal ik het zeggen, iets van dat je niet echt kon weigeren als hij wat vroeg. Iets ontwapenends. Tenger lichaam en een guitige kop. Beetje onverzorgd, vettig haar, iets wat je vaak tegenkomt bij personen op die leeftijd. Alsof er geen vrouw in hun leven is, stelde ik zo vast.

Spullen opgeruimd en met de papieren in de hand op naar de tafel met pluizige tafelkleed. Koffie met koek, tja we treffen het wel eens hoor. En voor dat ik het wist.... ja hoor daar kwam tie weer met zijn kleedkamer 3. Oh ja,
zei ik en liep naar kleedkamer 3.
Ik deed de deur open en schrok me te pletter want ik zag iemand die zich had opgehangen althans, dat denk je in een fraktie van een seconde, minder zelfs. Ik kwam een paar centimeter van de grond en slaakte een kleine schrikkerige geluid dat ik niet echt kan definiëren. Ik boog half voorover een greep naar mijn hart van de schrik. In mijn poging om enigszins bij te komen werd ik afgeleid door het gelach op de achtergrond, prutsende geluiden van iemand met te veel slijm in de keel. Hij stikte er zowat in. Man, Wat had die vent mij te pakken!
Deze man die niet meer bij kwam van het lachen had een sexpop aan die TL-bak gehangen! Ik ben me wezenloos geschrokken! Ik terug naar waar het gelach vandaan kwam en zag die oudjes geweldig genieten! Tja, de rest laat zich raden! Koffie!!! Ha ha ha ha.

Je kan weleens iets kopen, waarvan je van te voren weet, dat je het niet of nauwelijks zal dragen. Als ik het voor mij zelf had gedaan dan zou dat het geval zijn geweest.

Zes jaar geleden had ik zo’n geval, over een cadeau niet voor mijzelf maar voor een ander. Wordt het wel mooi gevonden en zal het wel gedragen worden? Dat soort dilemma’s spookten door mijn hoofd.
Zelf vond ik het erg mooi en vooral door het materiaal waar het van gemaakt is. Prachtig! Afijn, ik heb wat keren voor de etalage staan kijken, eens liep ik naar binnen en vroeg om de prijs, die vond ik aan de hoge kant, ook al wist ik dat het dat wel waard was, ”Scroodge dat ik ben” maar een half uur eerder was ik bijna €10 kwijt voor een biertje en dat zat me nog ongelooflijk dwars. Aangezien ik niet kan afdingen, om het simpele feit dat ik gewoon niet kán afdingen. En belangrijker nog , ik verlaag me niet om er een paar euro van af te krijgen. En nee, ik zie er geen spel in. Ik vindt er geen reet aan, dat afdingen!
Ik twijfelde zo erg dat ik het uiteindelijk maar niet heb gekocht.
Zes jaar van spijt, dat ik het niet gekocht heb en hield me èèn ding voor en dat was, om het te kopen mocht ik er ooit nog eens komen.

Het is 18 jaar geleden, dat ik daar voor het eerst was en zes jaar dat ik er voor de tweede keer neerstreek. Het is een wijk in Parijs waar ik er erg graag vertoef. Rue de Abesses, gezellig druk maar niet té druk en overal kleine cafeetjes met kleine tafeltjes op de stoep.

De geur van de metro alleen al, die me met weemoed doet denken aan die twee eerdere keren dat ik er ben geweest. Een soort van thuiskomen. Diep onder de grond, de koele bries die je vaak voelt in de metrogangen, met die specifieke geur en dat in combinatie met de drukte die er heerst, een nette drukte, geen geschreeuw of herrie maar een rustige sfeer.
Eenmaal bovengekomen, was het voor mij een feest van herkenning, de heerlijke etensgeur afkomstig van al die restaurantjes die er allemaal lekker druk uitzagen. De fransen ontbijten vooral buiten de deur, aan die zo kleine tafeltjes en de evenzo smalle stoep. Op weg naar het hotel kom ik langs het bewuste winkeltje en mijn hart sloeg al wat sneller want, zou het er nog zijn? Wordt het nog gemaakt?

Het leek wel of de tijd 6 jaar stil had gestaan, want het zag er eigenlijk onaangeroerd uit! Ongelooflijk, het lag er nog! Of was het een reproductie? Maakt dat wat uit zou je zeggen? Nogal in mijn enthousiasme zei ik tegen de nogal hooghartige dame die in de winkel stond.....dat ik 6 jaar geleden dezelfde... nou, ze werkte er al 3 jaar maar ze wist niet of er meer waren gemaakt. Ze was eigenlijk meer geïteresseerd of ik zou kopen of niet, bitch!
Dan is het voor jou bedoeld, zei ze nog.
Ik heb het gekocht, heerlijk! Au revoir! Naar buiten, zes passen naar rechts en bestelde een lekker Bière à la Pression!
Nu nog maar afwachten of degene waar het voor is, het ook mooi vindt.