Iedereen heet het wel eens, een kooptik of iets te verzamelen met als gevolg dat je het niet makkelijk wegdoet ook als het niet direct een functie heeft.
Wat ik ook meeneem, het beland negen van de tien keer in de tuin met als functie; staan of liggen. Niet meer en niet minder. Oude wijnvaten, karrenwielen oude rioolbuizen,raamkozijnen, potten, fruitkratten, hoe ouder hoe mooier.
Ik vindt het gewoon mooi staan of liggen. Simpel! Functie? Gewoon, er liggen of staan!
Ik vindt dat mooi! De laatste tijd heb ik een keientik dus neem ik regelmatig een kei mee.
Ik herinner me nog hoe ik 12 jaar geleden met mijn collega Andre een enorme kei in de auto hebben gekregen. We waren in Limburg op een sportpark aan het werk. Op de rand van dit sportveld half verborgen door wat struiken zagen we deze enorme kei, zo een die je wel eens ziet op die grote oprijlanen. Ik denk altijd; hoe krijg je het in je hoofd om zo'n ding daar neer te zetten. Nou, ik ben er toen achtergekomen. Je hoeft maar een te enthousiaste collega te hebben die wil meehelpen. En nog stiekem ook he want vragen deden we niet. En aan wie? Geen kip te zien dus laai in dat ding! Die dag had de plaatselijke hermandad een jaarlijks uitje want het was makkelijker gezegd dan gedaan. We zijn wel 3 kwartier bezig geweest, met behulp van wat planken en touw, om dat gevaarte in de auto te krijgen zonder verstoord te zijn. En het mooie was dat ik niet wist waar ik die kei zou moeten zetten want ik had geen huis met tuin. Ik woonde toen in flatje! Dus, de oplossing lag om het dan maar tijdelijk bij mijn ouders in de tuin te parkeren. Mijn ouders keken raar op maar deden niet moeilijk. Niet veel later kocht ik een huis waar de kei in kwestie niet zou hebben mistaan maar de kei is nooit in deze tuin beland.
Het was zo zwaar en lomp dat ik het zwaar transport van deze kei maar bleef uitstellen.
Na een aantal jaren in de tuin van mijn ouders te hebben gelegen heb ik maar besloten om het weg te halen. Ik ben een goed uurtje bezig geweest met behulp van een Kango en hilti en tot een paar handzame stukken gehakt en geboord. Dynamiet was makkelijker geweest pfffff.... Wat een ellende, spijt? Je wilt niet weten. Het gaf zich niet zomaar gewonnen, hard? Ongelooflijk!
En het mooie was ook dat ik een moment van twijfel had om wel of niet mee te nemen want gek ben ik niet en zag ook wel in dat het wel erg zwaar en groot was maar die collega he , die haalde mij over en makkelijk praten; ja joh! leuk voor in de tuin. Mooi zus. Mooi zo.
Ik heb er van geleerd dus ik neem niet al te groete keien mee.
Wat ik ook niet vaak laat liggen en dan toch maar meeneem zijn houten balken.
Daar heb ik ook een zwak voor. Heel raar, ook al weet ik niet wat ik er mee moet, maar een lekkere robuuste balk laat ik niet zomaar liggen. Er lig wat hout in de tuin hoor... Genoeg om een replica van de ark van noah te bouwen, ha ha ha! Maar, het staat mooi. Waar? Ergens in de tuin. Functie? Geen! Waarom? Gewoon om er te liggen of staan. Niet meer en niet minder!
