Twee maanden geleden vroeg ik op mijn werk een nieuwe wc-bril aan voor het heren toilet omdat het er nogal onhygiënisch uit zag .
Ik kreeg te horen dat ik de tweede was die het nodig vond.
Maar, ik moest even wachten omdat mijn baas daar zelf over wil beslissen ivm kleur en dergelijke. Nou is mijn baas een aparte dus ik hield rekening met dat het even kon duren voordat er een nieuwe geplaatst zou zijn.
Ik weet namelijk niet in hoeverre de antroposofische gedachtegang van een wc-bril gaat bij mijn baas want hij is antroposoof en een wc-bril is enigszins rond en ronde vormen hebben een speciale betekenis in de antroposofie nl. “De cirkel is in zijn totaliteit een harmonische eenheid en symbool van de eeuwigheid of van een afgesloten ontwikkeling”.
Dus het kon wel eens een moeilijke onderneming worden, het vervangen krijgen van de wc-bril.
Vandaag heb ik aan mijn baas gevraagd hoe het ermee stond en of hij al een beslissing had genomen. Ik hield me stevig vast aan de trapleuning omdat het nooit normaal praten is met hem en meestal heb ik spijt dat ik er aan begonnen ben.
Maar eerst vroeg ik hem hoe het met hem was en hij reageerde alsof ik de meest moeilijke vraag uit zijn leven stelde, pfff… de toon was gezet!
Nadat hij was bijgekomen van mijn vraag stelde hij voor, tot mijn stomme verbazing, om samen de wc-bril in kwestie te bekijken want hij begreep niet echt waarom het aan vervanging toe was.
Hoe verder we over het onderwerp praten voelde ik dat het een illusie is om te denken iets normaal met hem te kunnen bespreken en dat dit een uitzichtloos gesprek zou worden. Zelfs over een wc-bril praten mond uit in een web van bijna onnavolgbare zinnen zonder comma's punten en of spaties.
Maar ik gaf de moed niet op.
Hij dacht dat het aan vervanging toe was om dat het nogal los zat maar vond dat dan niet nodig als het aangedraaid zou kunnen worden.
Ik lichte de bril op en liet hem de vieze bruine rand zien en de groene aanslag van de corrossie met de opmerking " Niet moeilijk doen gewoon vervangen, toch !".
Ik heb mijn argumenten over de hygiëne ten strijde gegooid maar dat viel allemaal wel mee volgens hem want het was meer een kwestie van goed schoonmaken, ondanks dat we deze wc-bril al 15 jaar in gebruik hebben. Aan vervanging toe zou je zeggen, toch? Maar nee hoor, Nogal geagiteerd merkte hij op dat hij het geen probleem vond omdat hij altijd zittend urineert. Eureka! Maar, vroeg zich toch af hoe het mogenlijk was dat ik het wel zag. Was ik ook een staander? Kan het nog gekker dacht ik, ben ik lucht of is hij......................Ik haalde diep adem en legde hem uit dat als de persoon voor mij een staande plasser is en de bril omhoog laat dat ik het dan zo zou aantreffen en dan die viezigheid zag. Oh Ja…?
Maar ben ik een staander? Nee, ik ben een zitter want ik zie het als een moment van rust. Na mijn uitleg bedacht hij, in een vergaande vorm van extase, dat hij het er nog steeds niet mee eens was dat het vervangen moest worden en dat het aan degene lag die niet zittend de kleine behoefte doen. Het is wijselijk en makkelijker om diegene die staande plassen, inclusief de eventuele klanten, te leren dat ze zittend moeten plassen. Hij hoorde zichzelf nog even zelf praten door een korte stilte in te lassen, het klonk nog steeds geweldig....Ja, hij vond het een geweldig idee!Ik zag het in zijn ogen, hij genoot! STOP de persen dacht ik even WERELDNIEUWS VAN FORMAAT,PRIMEUR. IK, OP HET JOURNAAL.INTERNATIONALE ALLURE maar.........Ik voelde dat ik toch op aarde was en ik
schoot lichtelijk in de lach en begreep dat het een mission impossible was en er maar mee moest instemmen met zijn voorstel want het was te hilarisch voor woorden om hierover verder te praten.
Nog nooit een dergelijk idioot gesprek gehad over een wc-bril!
